Non laboro, inquit, de nomine.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. [Quod equidem non reprehendo;][1] [Duo Reges: constructio interrete.][1] Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Laboro autem non sine causa; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Sum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Rationis enim perfectio est virtus; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Itaque his sapiens semper vacabit. Sed ad bona praeterita redeamus. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

1. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
2. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
3. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Id autem eius modi est, ut additum ad virtutem auctoritatem videatur habiturum et expleturum cumulate vitam beatam, de quo omnis haec quaestio est.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? 

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Frater et T.

• Bork
• Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
• Cur haec eadem Democritus?
• Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
• Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Venit ad extremum; : Iam in altera philosophiae parte.

Bork : Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Moriatur, inquit. : Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Quis enim redargueret? : Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.